قلب انسان مثل غنچه گل است.وقتي مقابل آفتاب قرار ميگيرد باز ميشود و بعد از آن عطرش پراکنده ميشودقلب مومن وقتي ذکر خدا ميکند مثل غنچه باز ميشود.وقتي باز شد خندان ميشود و خودش را به باغبان نشان ميدهد.وقتي باغبان به آن آب ندهد سرش را پايين مي اندازد.يعني من تشنه ام
