سلام دوست عزيز... و من اکنون چه غريبم اينجا
مثل يک قطره آب
مثل يک تکه ابر
مثل يک برگ که رها شد در باد
و چه اينجا سرد است
مثل احساس درختي
که دلش سوخته است
مثل مرغي که
جامانده ز کوچ
مثل دستان کسي
که ندارد احساس
و چه سخت است دراينجا ماندن
وبگويي که زمان
چه عذاب آور وحول انگيز است
و چه خوب است
که احساس کني
که کسي هست که يادت با اوست
و شب و روز
دلت همره اوست
و چه زيباست
اگر
فکر کني
منتظر بايد بود
تا که او برگردد.....موفق باشي