ديشب گله از قهر تو کردم به دل ريش/
گفتا تو چه گويي به دل ريش مگو بيش!
تا صبح سخن از تو و گوش از دل من بود/
بيچاره دلم صبح رميد از غم اين نيش!
ترسم که نهم پاي در آن کوچه ديروز!!
ترسم که سخن از تو دگربار کشد پيش/
ترسم که در آن کوچه ديروز در امروز /
ديگر نتوانم که شناسم غمي از خويش/
ياد آيدم آن شب که از آن کوچه گذشتيم/
دلداده به هم دور ز هر چشم بدانديش/
رخ بر رخت آن شب چو در آن کوچه نهادم /
آواز دلم را بشنيدم و شدم کيش!
شب سرد و زمان رام و جهان کوچه تنگي/
دل تنگ تر از کوچه و مست ني درويش/
افسوس که نا امن شد آن کوچه ديروز!
از گرگ نمايي که نهان شد به تن ميش!!

آرام صدائي ز همان کوچه پپرسيد!!

فاني گله از قهر که کردي به دل ريش؟

ب. الف. فاني

بابك اسماعيلي