دستم رها كنيد در اين كوچه هاي تنگ
اين كوچه هاي مردم نامرد هفت رنگ
دستم رها كنيد كه اين كوچه بعد ازين
صد شكوه ميكند به سموات ازاين زمين
اي آسمان از چه هنوز ايستاده اي
گر منتظر نشسته اي كه بيايد، چه ساده اي!
هيهات اي زمين تو چرا جان نداده اي!
گر او رود دگر چه مسيري؟! چه جاده اي ؟!
دستم رها كنيد كه اين آشنا مسير
طاقت نياورد كه چنين بنگرد امير
اي پاي ، هيببتت سبب آرام ماخلق
اكنون چگونه آيد چنين كند و بي رمق
عمريست گام محكمتان بهر دين ستون
ياري نميدهيد به اين فرق غرق خون؟
طاقت بياوريد كه ديگر رسيده ايد
اين لحظه ها به هيچ جهادي نديده ايد
زيرا كه لرزه است به دستان آفتاب
زينب چگونه مينگرد فرق بو تراب