حك شده روي بال جبراييل

يا ابا الفضل بو تراب دخيل

خداوندا دلي ده شعله افروز .. درو جاني زبرق عشق در سوز .. به دل ده شعله آتش گدازم ... بريزان از مژه اشک نيازم .. به خاشاکي تنم در آتش انداز .. که دوزخ گردد از وي شعله پرداز .. چنان ده در درون سينه سوزم .. که در وي چون (خسي) هستي بسوزم .. چنان زان آتشم دل زنده گردان .. که از غيرت بسوزد آب حيوان .. دلي ده سر به سر شايسته درد .. درونم چون (جراحت )خسته درد ... دلي کاو زخم از مرهم نداند ... متاع خوشدلي .از غم نداند ...

به نام او كه هر چه كرديم به چشم كرمش زيبا بود