22آذر 1383! روزی که تصمیم گرفتم وبلاگی دیگرعلاوه بر وبلاگی که تو پرشین بلاگ دارم ایجاد کنم آنهم با موضوعی متفاوت با وبلاگ قبلی! با توجه به موضوع وبلاگ، فضای پارسی بلاگ را بهترین سرور برای این کار دیدم.... خب! به هار حال پارسی بلاگ دارای مدیریتی قوی بود اینو از همون روزهای اول افتتاحش میشد فهمید! هنوز چند ماهی نگذشته بود که تصمیم گرفتم که این وبلاگ رو تعطیل کنم که به واسطه راهنماییهای خواهر خوبم نرگس خانم مهربون ( که مسلما خیلی از پارسی بلاگیها با وبلاگشون و نوشته های خوبشون آشنا هستند) از این کار منصرف شدم و با دقت و وقت بیشتری به پستهای وبلاگ ادامه دادم....تا امروز که با دوستانی مهربان وصمیمی زیادی آشنا شدم.... دوستانی که تک تکشان نعمتی و اعتباری برای من توی محیط مجازی و حتی بیرون از محیط مجازی و توی دنیای حقیقی اطرافمان هستند... به من حق بدهید که اسم تک تک دوستان را نبرم که نیک میدانید که از قلم افتادگی سهوی یکی از دوستان موجب کدورت خاطر ایشان و آزردگی دل پاکش خواهد شد... شمایی که این متن را میخوانید یکی از همان دوستان صمیمی و مهربان من هستی.

برخی دوستان گفته اند که خودم را بیشتر معرفی کنم. چشم!:

من آن خنجر به پهلویم که دردم را نمیگویم

به زیر ضربه های غم، نیفتد خم بر ابرویم

من مهدی فلاح اهل تبریزم. لیسانس دبیری ریاضی را دارم . رشته ریاضی را دوست داشته و دارم اما تصمیم گرفته ام فوق لیسانس را حسابداری ادامه بدهم! الان هم خودمو آماده میکنم برای امتحان ارشد تا خدا چی بخواد!

سعی میکنم به همه اعتقادات احترام بگذارم و به اعتقادات کسی توهینی نکنم با یان وجود اجازه هم نمیدهم کسی به اعتقادات من بی احترامی داشته باشد...آرام هستم . سعی میکنم دیر عصبانی بشو ولی اگه شدم که دیگه عصبانی شدم و کاریش نمیشه کرد!!

برای اینکه بیشتر با من آشنا بشید میتونید به پروفایلم توی پارسی یار یا کلوب مراجعه کنید.

بد ندیدم تا آماری کوتاه از ار وبلاگم را به شما هم نشان بدهم ( البته این آمار از 29تیر 85 شروع شده):